ผล cd4 ครั้งแรก

cd 4 ครั้งแรก 31 กรกฏาคม 2552



327

ตอนนี้รอฟังผล cd4 ปลายเดือน

รอ อย่างเดียวเลยคั้บ รอฟังผลโฟร์ ประมาณวันพฤหัสหน้ารู้คั้บ ว่าโฟร์ผมเหลือเท่าไหร่ แล้วมีโรคแทรกซ้อนอะไรบ้าง ตอนนี้กลัวอย่างเดียว วัณโรคอ่ะ ที่กลัวคือกลัวค่ายาคั้บ ยังไม่มีงานทำ ตังก็ไม่มีเก็บ ถ้าเกิดติดขึ้นมา เป็นวัณโรคขึ้นมาอ่ะ คงต้องซื้อยามากินเอง เพราะประกันสังคมก็ไม่มี บัตรทองก็อยู่ที่บ้าน ไม่รู้จะทำงัยดีแล้วนี่ เฮ้อ ไม่อยากขอตังค์เอ็มเลย เกรงใจเขาอ่ะ สงสัยได้เอาแหวนกะสร้อยไปจำนำแน่ ถ้าเกิดเป็นวัณโรคขึ้นมา

เซ็งจัง

ตอนนี้ไม่ค่อยเตรียดแล้วที่ติดเชื้อเเล้ว สงสัยเพราะผมคิดว่าผมคงติดมานานแล้วมั้ง แต่เพิ่งมากล้าตรวจ แล้วเพิ่งเจอ เลยทำใจได้เร็ว


อันที่จริง ยังทำใจไม่ได้หรอก บางทีอยู่ๆมันก็คิดเรื่องนี้มาทันที หดหู่อ่ะ ต้องรีบหาอย่างอื่นทำ ตอนนี้ก็ได้แต่ทำบล็อค ติด adsense ไปพลางๆก่อน เลยไม่ค่อยฟุ้งซ่าน

ไม่ไหวแล้ว ทำไมตอนนี้ผมคิดฟุ้งซ่านมากจังคั้บ

สามทุ่มสี่สิบ แล้ว ผมเรื่องนี้อีกนั่งอับบล็อคไป ปวดหัวไป คิดฟุ้งซ่านมากเลยคั้บ อาการเหมือนวันแรกที่รู้ผลเลือดบวกเลย มัน หวิวๆเคว้งๆ คั้บ ไม่มีเพื่อนคุยเลย รู้สึกว่ามันเริ่มเครียดอีกแล้ว ตอนกลางวันยังมีคนคุยด้วยอยุ่ เลยลืมเรื่องนี้ไปได้ พอตกกลางคืน นั่งเล่นคอมอยุ่คนเดียว มีเวลาอยู่กับตัวเอง สมองมันเลยวกกลับมาคิด เรื่องนี้อีก รุ้สึกไม่ดีเลยคั้บ ใจมันสั่นๆคั้บ ตอนนี้มือเริ่มสั่นด้วย

ผมกลัวจัง กังวลมากด้วย อยากมีเพื่อนคุยคั้บ

สงสัยต้องออกไปสูดอากาศข้างนอกแล้วมั้งคั้บ อุดอู้ในห้อง ยิ่งเครียดไปกันใหญ่

มาแก้บล็อคต่อ

ตอนนี้เริ่มดีขึ้นแระ โทรไปหาที่ระบายกับเพื่อนในบอร์ดบ้านฟ้า คลายเครียดดีขึ้นเยอะ สงสัยต้องหยุดนอนกลางวันแล้ว กลางคืนจาได้หลับเร้วๆๆ ลืมไป ต้องมีเล่นเกมส์ตอนกลางคืนด้วนี่หว่า เอาเป้นว่าจะนอนก่อน ตี สามแระกัน

เพิ่งคิดได้ ลืมออกไปซื้อนมมากินรอบดึก ไม่ออกไปแมร่งแระ

วันนี้ผมอยู่กับมันครบ 24 ชั่วโมงแล้ว

วันนี้ไปตรวจรอบสองที่ สธ.3บางซื่อ

หลังจากได้รับคำแนะนำจากเพื่อนๆในบอร์ด http://www.pha.narak.com/ (บ้านฟ้า) ว่าให้ไปพบหมอเพื่อรับการตรวจอย่างจริงจัง มีหลายที่ที่เพื่อนๆแนะนำ ไม่ว่าจะเป็นชั้นสาม ของโรงบาลกรุงเทพคริสเตียน ย่านสีลม และที่ สาธารณสุข 3 เขตบางซื่อ ผมเลือกไปที่บางซื่ิอคั้บ เพราะน่าจะคนไม่เยอะ ไม่เสียค่าใช้จ่ายด้วย

ตื่นเต้นคั้บ ตอนโดนดูดเลือด อิอิ หน้ามืด จะเป้นลม เพราะผมเป็นคนกลัวเข็มฉีดยาอยู่แล้ว ยิ่งแย่ไปกันใหญ่ ดีที่พี่พยาบาลใจดี ให้กำลังใจดี เลยรอดมาได้ ผลคร่าวๆยังเป็นบวกเหมือนเดิมคั้บ ตอนนี้เริ่มทำใจได้บ้างแล้ว คาดว่าอีกไม่นาน ผมคงจะยอมรับและอยุ่ร่วมกับมันได้อย่างปกติสุข(แต่ต่างคนต่างอยู่ก็ดีนะ กูไม่อยากให้มึงมาอยุ่กับตัวกูเลย ไอ้หน้าด้าน ไอ้หน้าส้นตีน กูไม่น่าให้มึงมาอยุ่กะกุเลย ติดกูแจเลยนะมึง)


1 Co-trimaoxazole Tab

2 Vitamin -B1-6-12

หมอให้ยาสองอย่างมากินคั้บ มียาแก้อักเสบ กะวิตามิน เพราะต่อมน้ำเหลืองที่คอมันโตอ่ะ

แล้วพรุ่งนี้จะมาเล่าย้อนหลังให้ฟังคั้บ ว่า ผมน่าจะได้รับเชื้อมาจากไหน แล้วอากาเริ่มยังงัย

คืนนี้ผมนอนไม่หลับเลยคั้บ

มันนอนไม่หลับเลยคั้บ

อาจเป็นเพราะ ปกติผมเป้นคนนอนดึก ไม่ใช่สิ นอนตอนเช้า ต้องฟังเสียงสรยุทธ จากเรื่องเล่าเช้านี้ถึงจะหลับ

อีกอย่าง มันฟุ้งซ่านมากคั้บ ผมพยายามจะไม่คิดเรื่องที่ตรวจพบ HIV ในเลือดผมวันนี้


แต่มันหดหุ่มากคั้บ เวลาที่ผมอยู่นอกห้อง มันรู้สึกดีนะคั้บ มันโล่ง มันกว้าง

แต่พอกลับเข้ามาอยู่ในห้อง สี่เหลี่ยมเล็กๆ กับผลตรวจเลือดที่เป็น Posittive แล้ว


มันมีความกดดันเกิดขึ้นกับผมหลายเท่าตัว


ผมจะรับมือกับมันยังงัยดีคั้บ

วันนี้ไปตรวจเลือดมา ผลคือ Positive

ไม่รู้สินะ มันมึน มันงง มันเคว้งๆยังงัยไม่รู้

ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลย

ผลตรวจเลือด

มันขึ้นสองขีด หมอบอก ติดชัวร์ -.-"

เตรียดจัง พยามยามนอนกลางวันแล้ว แต่ก็นอนไม่หลับ มีนสับสนไปหมด ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้ว ว่าเรามีโอกาสเสี่ยงจะติดเชื่้อ แต่เราเองก็ยังประมาทเกินไป

ตอนนี้ผมไม่รุ้จะคุยกับใครดี ไม่รุ้จะคุยอะไร ไม่รู้จะคุยยังงัย

ยิ่งตอนนี้ผมไม่มีงานทำเป้นหลักแหล่ง ไม่มีรายได้ มีเวลาว่าง ทำให้คิดฟุ้งซ่านมากกกกกกกกกกกกกกกก

เห็นเหล็กดัดของหน้าต่างแล้ว อยากผูกคอตาย แต่กลัวหายใจไม่ออก อยากหาวิธีการตายแบบไม่ทรมาน ประมาณว่าหลับแล้วไหลตายไปเลย

ตอนนี้สับสนมากคั้บ สับสนจริงๆ

ไม่คิดเลยว่า เข้ามาอยู่ กทม. เพียง 1 ปี มันจะทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป

ตอนที่เห็นตัวหนังสือสีแดง Posittive บนใบผลตรวจเลือด ผมอึ้งๆ ทำอะไรไม่ถูก ไม่รุ้ตอนนั้นผมจะหน้าซีดหรือปล่าว ไม่มีกระจกส่องดูเลย

เพราะมัวแต่เครียดเรื่องหมอเอาเข็มจิ้มนิ้วเอาเลือดไปตรวจ เพราะผมเป็นคนกลัวเข้มฉีดยา

ตอนเดินออกมาจากคลีนิค ตัวเบามาก ผมไม่รู้ว่าขึ้นรถเมล์ตั้งแต่เมื่อไหร่ สมองบอกให้ผมเดินไปเรื่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ รถเมลล์มาก็โบก

ผมจะบอกที่บ้านยังงัยดี

ผมจะบอกคนไกล้ตัวยังงัยดี

มันทั้งกลัว มันทั้งอาย มันสับสนไปหมดแล้ว

ใครก็ได้ช่วยผมที ผมอยากมีเพื่อน ผมอยากพูด อยากคุย แต่ไม่รู้จะระบายยังงัยดี ผมไม่รู้จะหันหน้าเข้าหาคัย

คงได้แต่เข้าไประบายในเว็บบอร์ดของกลุ่มคนที่มีเชื้อ HIV ในร่างกาย ซึ่งบัดนี้ มี ผม รวมอยุ่ด้วยอีก หนึ่งคน

http://www.pha.narak.com/

ผมจะทำยังงัยต่อไปดีคั้บ